Międzynarodowy zespół astronomów pod przewodnictwem naukowców z Warszawy (zespół prof. Andrzeja Udalskiego z UW) odkrył w lutym 2008 roku nowy pozasłoneczny układ planetarny. Ze wszystkich dotąd znanych ten najbardziej przypomina nasz Układ Słoneczny. Jest jakby jego bliźniaczą, pomniejszoną kopią.
Do badań polscy naukowcy wykorzystali obserwatorium astronomiczne Las Campanas w Chile, gdzie w roku jest ponad 300 bezchmurnych dni, co stanowi marzenie każdego astronoma (dla porównania - w Polsce jest ich kilkakrotnie mniej). Na zdjęciu poniżej przedstawiamy niebo nad Chile sfotografowane amatorskim aparatem.
Astronomowie użyli metody mikrosoczewkowania grawitacyjnego, co oznacza, że obserwuje się ugięcie światła gwiazdy przez obiekty o dużej masie. Ugina się ono czasem inaczej, niż wskazywałyby na to tylko obiekty widoczne, co świadczy o istnieniu w pobliżu gwiazdy, jakiejś innej masy. Często jest to właśnie planeta, którą trudno dostrzec bezpośrednio, bo nie świeci własnym światłem. Ta metoda obserwacji daje efekty bardzo rzadko, bo wymaga takiego położenia ciał niebieskich, które trwa tylko kilka do kilkudziesięciu godzin i zdarza się w przybliżeniu dla jednej gwiazdy na milion obserwowanych!
Niestety odkrycie to nie przybliża ludzkości do rozwiązania problemu istnienia w kosmosie życia podobnego do ziemskiego. Odkryty układ oddalony jest od nas o 4,5 tys. lat świetlnych i jego dokładniejsze zbadanie pozostaje dla nas nieosiągalne. Trudno też odpowiedzieć na pytanie, czy istnieje w nim planeta bliźniacza do naszej Ziemi. Prawdopodobnie jeszcze bardzo długo nie będziemy w stanie odkrywać planet podobnych wielkością do naszej, ponieważ dla dzisiejszych metod, a sprzętu nawet o wiele lepszego niż konstruowany obecnie planety te są po prostu za małe (ściślej - za lekkie). Planety odkryte ostatnio mają wielkość porównywalną z "naszymi" olbrzymami - Jowiszem i Saturnem (są ok. 225 i 85 razy cięższe od Ziemi).
Czy wiesz, kto z wrocławskich matematyków został uwiecz-niony na tym znakomitym portrecie w piżamie? Kto jest autorem tego obrazu? Gdzie można go obejrzeć?
Jako młody chłopak Knaster ożenił się z poznaną w Paryżu Marią Morską - muzą Skaman-drytów (zm. w 1945 roku). W czasach wrocła-wskich jego drugą żoną była Regina Lewandowska. Pierwszej żonie Knastera poświęcona jest książka Hanny Faryny-Paszkiewicz "Opium życia".
Steinhaus twierdził, że nazwisko Knaster brzmi w dopeł-niaczu Knastra, a sam Knaster upierał się przy formie Knastera. 
