Muzeum Mineralogiczne UWr

Muzeum Mineralogiczne Uniwersytetu Wrocławskiego jest najstarszym tego typu muzeum w Polsce. Posiada bogate zbiory mineralogiczne zaliczane do największych w kraju. Liczą ponad 27 tysięcy okazów, w tym: ok. 7,5 tys. minerałów zebranych z obszaru Polski, ponad 19 tys. minerałów pochodzących z różnych miejsc na świecie, ponad 400 kamieni szlachetnych i ozdobnych oraz 160 meteorytów. Zbiór meteorytów należy do największych w kraju.

Zbiory pochodzą z zachowanych kolekcji przedwojennego muzeum oraz zostały zebrane lub podarowane po roku 1945. Do okazów wyjątkowych w zbiorach Muzeum należą holotypy (które stały się podstawą wyróżnienia nowego minerału) i kotypy. Muzeum jest zarejestrowane w Międzynarodowym Związku Muzeów Mineralogicznych. Prezentowane jest też w przewodniku po najważniejszych muzeach mineralogicznych świata, który ukazał się z początkiem nowego tysiąclecia.

Zadaniem Muzeum jest popularyzacja wiedzy o minerałach. Obecne zbiory uporządkowane są w czterech działach: minerały świata, minerały Polski, kamienie szlachetne i ozdobne oraz meteoryty. Kolekcja jest stale uzupełniana i wzbogacana. 

W Muzeum przy ul. Cybulskiego znajdują się dwie wystawy stałe:

Minerały Polski

Minerały Świata wg klasyfikacji chemiczno-strukturalnej

Oddział przy ul. Kuźniczej został otwarty w marcu 1994 roku. Jest on przeznaczony nie tylko do dydaktyki akademickiej, ale przede wszystkim dla szerokich kręgów mieszkańców Wrocławia oraz turystów.

W oddziale zainstalowane są wystawy stałe:

- Minerały Polski
- Minerały pegmatytów Piławy Górnej
- Minerały pegmatytów Strzegomskich
- Kamienie Szlachetne i Ozdobne
- Kamienie Szlachetne i Ozdobne - Grupa Krzemionki
- Meteoryty
- Agaty Gór Kaczawskich
- Holotypy. Pierwsze okazy nowoodkrytych minerałów
- Kamienie syntetyczne
- Szlify kamieni jubilerskich
oraz wystawy czasowe.

Oprócz wystaw przeznaczonych dla szerokich kręgów odbiorców, organizowane są również wystawy naukowe, prezentujące dorobek w pewnych działach nauk mineralogicznych.

Wystawa „Polskie kamienie szlachetne i ozdobne” z dużym powodzeniem była eksponowana w Polsce i za granicą. Od lat 90-tych XX wieku w Muzeum wzrosła liczba wystaw czasowych. Często prezentowane były zbiory z innych placówek muzealnych, z kolekcji prywatnych oraz ze zbiorów własnych Muzeum. Jednocześnie zbiory Muzeum Mineralogicznego gościły czasowo w licznych miastach Polski i poza granicami - w Niemczech, Czechach i na Litwie.

sala Kamieni Szlachetnych	sala Kwarcowa
sala Meteorytowa	Sala Polska
sala Strzegomska

Muzeum ma długą i bogatą historię. Jego początki sięgają roku 1811, kiedy to na uniwersytecie utworzono katedrę geognozji (ówczesnej geologii) i Gabinet Mineralogiczny jako pracownię pomocniczą. Gabinet został wyposażony w kolekcję minerałów z Wyższego Urzędu Górniczego we Wrocławiu, z której stworzono niewielki zestaw do celów dydaktycznych. Cztery lata później zakupiono cenną kolekcję od znanego zbieracza Mendera z Freibergu. Przez kolejne lata zbiory powiększały się dzięki badaniom geologicznym prowadzonym na Uniwersytecie Wrocławskim oraz dzięki współpracy z wrocławskim Wyższym Urzędem Górniczym. W miarę możliwości Muzeum pozyskiwało kolejne zbiory, a za kadencji prof. Ferdynanda Römera wzbogaciło się o dział paleontologiczny. Cenny zbiór śląskich minerałów przekazał prof. Martin Websky, wychowanek wrocławskiej geologii.

W roku 1871 Gabinet Mineralogiczny został przemianowany na Instytut Mineralogiczny UWr, a dziewięć lat później na Muzeum Mineralogiczne Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1897 stał się samodzielnym zakładem naukowym. Przed I wojną światową wrocławskie muzeum znane było w całej Europie.

Pod koniec II wojny światowej zbiory zostały zabezpieczone i przewiezione do kościołów w Strzegomiu i Świerzawie. Po zakończeniu wojny i przejęciu Uniwersytetu Wrocławskiego przez władze polskie, dzięki staraniom prof. Kazimierza Maślankiewicza i doc. Edwarda Zubika sprowadzono kolekcję przechowywaną w Świerzawie. Zbiór ze Strzegomia wywieziono do Muzeum Ziemi PAN w Warszawie. Zbiory Muzeum Mineralogicznego zostały udostępnione dopiero w czerwcu 1966 roku, głównie dzięki pracy dr Marii Witkiewicz, po wielu latach porządkowania, tłumaczenia opisów na język polski i wyremontowaniu pomieszczeń. Jednocześnie przystąpiono do systematycznego uzupełniania i wzbogacania zasobów Muzeum. Wiele okazów pozyskano od osób prywatnych oraz instytucji.

Od 1981 roku Muzeum działało jako samodzielny zakład w ramach Instytutu Nauk Geologicznych. Gromadziło i udostępniało naukowe zbiory minerałów przede wszystkim na potrzeby dydaktyki akademickiej. W 1995 roku w ramach Instytutu Nauk Geologicznych powołano Muzeum Mineralogiczne i Zakład Gemmologii. To jedyny w Polsce wyodrębniony zbór kamieni szlachetnych i ozdobnych, naukowych i dydaktycznych.

W 2013 roku Muzeum Mineralogiczne im. Kazimierza Maślankiewicza zostało wydzielone jako jednostka naukowa w strukturze Wydziału Nauk o Ziemi i Kształtowania Środowiska.