Jak napisać opinię do poradni?

Data ostatniej modyfikacji:
2009-01-15
Autor: 
Elżbieta Kalinowska
specjalista terapii pedagogicznej z DSW
Problem

Nierzadko zdarza się, że nauczyciel musi napisać opinię do poradni pedagogiczno - psychologicznej na temat ucznia, który ma poważne problemy z matematyką. W internecie można znaleźć zaledwie ogólne schematy takich opinii. Szczegóły trzeba dopracować samemu. Jednak ważne jest, aby osoba diagnozująca ucznia w takiej poradni otrzymała od nauczyciela przedmiotu pełne informacje potrzebne do dalszego zajęcia się problemem. Jak zatem taka opinia nauczyciela przedmiotu powinna wyglądać i co zawierać?  

Co powinna zawierać opinia?

Dawniej wszystkie dzieci były kierowane do poradni pedagogiczno-psychologicznej przez pedagoga szkolnego, więc wzory takich opinii powinny być dostępne w szkołach. Wskazówki do napisania opinii można znaleźć na stronie:
http://www.nauczyciele.mom.pl/files/Z_doswiadczen_psychologa_praktyka-RR...

Informacje ogólne

  • Oczywiście w opinii powinny się znaleźć podstawowe dane ucznia: imię i nazwisko, data urodzenia, informacja o tym, w której aktualnie jest klasie.
  • Trzeba napisać, co jest bezpośrednim powodem zalecenia wizyty w poradni.
    Czy są to wyłącznie trudności w uczeniu się matematyki, czy również inne trudności w uczeniu się i funkcjonowaniu w środowisku szkolnym.
  • Trzeba napisać, czy były już podejmowane jakieś działania pomocowe. Jeśli tak, to jakie i jaki odniosły skutek.

Informacje o funkcjonowaniu dziecka w szkole

Ponieważ wydajemy opinię na temat uczenia się matematyki, trzeba precyzyjnie opisać charakter występujących tu trudności, najlepiej ujmując je w kontekście całościowego funkcjonowania dziecka w szkole.

  • Czy trudności w uczeniu się matematyki mają charakter wybiórczy czy współwystępują z innymi, np. z trudnościami w czytaniu i pisaniu lub z uogólnionymi trudnościami w uczeniu się wszelkich przedmiotów.
    Inna jest sytuacja dziecka u którego występują wyłącznie trudności w uczeniu się matematyki (być może jest to problem dyskalkulii), inna jeśli trudności w matematyce współwystępują z trudnościami w uczeniu się czytania i pisania (być może dyskalkulia współwystępuje z dysleksją, dysgrafią lub dysortografią), jeszcze inna jeśli trudności dziecka są uogólnione i dotyczą wszystkich przedmiotów i wszystkich czynności szkolnych (być może dziecko ma poziom rozwoju umysłowego mieszczący się w dolnej granicy normy dla wieku, a może jest nawet na pograniczu normy). To oczywiście pewne uproszczenie, ale informacje o innych trudnościach, nie tylko tych w matematyce są bardzo istotne. Warto zasięgnąć opinii innych nauczycieli, albo chociaż napisać coś o ocenach uzyskiwanych przez ucznia z innych przedmiotów.
  • Jaka jest sytuacja domowa dziecka i jego stan zdrowia.
    Trzeba wykluczyć ewentualność, że problemy w nauce wynikają z czynników zewnętrznych, np. wad widzenia czy wszelkiego rodzaju zaniedbań wychowawczych.
  • Jak przebiegał dotychczas proces dydaktyczny (czy dziecko zmieniało szkołę, czy powtarzało jakąś klasę, czy uczestniczy w zajęciach regularnie, czy ma wsparcie ze strony rodziców, czy nauczyciel matematyki jest ten sam, czy zmieniał się, jeśli tak, to ile razy i kiedy).
    Jeśli problemy w nauce nie były permanentne, może uda się wychwycić moment ich pojawienia się i wskazać ich ewentualną przyczynę.
  • Trzeba nakreślić ogólną sylwetkę ucznia, zwracając uwagę zarówno na jego słabe jak i mocne strony (np. czy dziecko jest wytrwałe, zmotywowane, czy ma dobre tempo pracy, ale jest mało samodzielne, czy zapomina o zadaniach domowych, zeszytach itp.).
    Dużą wagę diagnostyczną przywiązuje się do mocnych stron dziecka. Trzeba o tym koniecznie napisać. Bywa, że nauczyciele nie potrafią niczego dobrego o dziecku powiedzieć i widzą w nim wyłącznie braki i zaburzenia. Taka opinia nie sprawia wrażenia obiektywnej i wyważonej.
  • Którą ręką dziecko posługuje się przy pisaniu, czy jest sprawne w posługiwaniu się przyborami typu nożyczki, linijka, cyrkiel itp.

Informacje o funkcjonowaniu dziecka na zajęciach z matematyki

  • Warto zwrócić uwagę na to, czy trudności pojawiły się w jakimś konkretnym momencie, czy były obecne od początku edukacji.
    Jeśli dziecko jest w szkole podstawowej,  warto porozmawiać z jego nauczycielem z klas I-III, jeśli zmieniało szkołę, można skontaktować się z poprzednim nauczycielem matematyki lub wychowawcą.
  • Istotna jest informacja jak dziecko radzi sobie z rachunkiem pamięciowym, czy pomaga sobie palcami, czy ma opanowane ogólne algorytmy ale nie potrafi ich efektywnie przeprowadzić.
  • Czy dziecko ma problemy z prowadzeniem prawidłowego zapisu graficznego przy np. wykonywaniu działań pisemnych, czy zapisie ułamków piętrowych, czy zdarza mu się źle przepisywać przykłady z tablicy, czy niewłaściwe zapisuje dyktowane liczby, np. sto dwadzieścia trzy pisze jako 100203, czy przestawia cyfry, czy zdarza mu się pisać znaki w lustrzanym odbiciu, czy myli znaki działań, czy gubi fragmenty obliczeń lub nawiasy przy dokonywaniu kolejnych przekształceń.
  • Jak uczeń radzi sobie ze schematami graficznymi, rysowaniem diagramów, ilustracji do zadań, wykresów, figur geometrycznych. Czy dostrzega elementy składowe rysunków, np. boki, kąty, czy potrafi poprowadzić wysokość, przekątną.
  • Czy dziecko jest w stanie rozwiązać samodzielnie zadanie z treścią i jak skomplikowane. Czy rozwiązuje poprawnie i samodzielnie zadania jednodziałaniowe, czy kojarzy treść z operacją matematyczną. Czy jest w stanie sformułować samodzielnie sensowne zadanie z treścią. Czy potrafi sformułować pytanie do prostego zdania z treścią. Czy potrafi w prostym błędnie skonstruowanym zadaniu dostrzec np. brak lub nadmiar danych, sprzeczność danych, nieadekwatność pytania do treści.
  • Czy dziecko zapamiętuje przerobiony materiał, czy posługuje się adekwatnie wprowadzonymi już pojęciami, np. iloczyn, iloraz, licznik, mianownik.
  • Czy dziecko jest w stanie zwerbalizować wykonywane czynności matematyczne, np. czy potrafi objaśnić swoimi słowami na czym polega sprowadzanie ułamków do wspólnego mianownika. Czy potrafi wyjaśnić dlaczego tak, a nie inaczej postępuje przy rozwiązywaniu jakiegoś zadania lub obliczaniu wyniku działania.

Do opinii można dołączyć zeszyty i sprawdziany dziecka również z wcześniejszych lat nauki.

 

Badania w poradni

Czy badania w poradni można przeprowadzać w wakacje? Jak wygląda procedura tych badań? Czy rodzice składają prośbę o przeprowadzenie badań do dyrekcji szkoły, czy dyrekcja może samodzielnie skierować ucznia na badania? Jakie testy podczas badań wykonuje dziecko? Jak później pracować z takim dzieckiem? Nie chcę, by koledzy naśmiewali się z jego błędów, ale również nie chciałabym mu sprawiać przykrości, przygotowując łatwiejsze sprawdziany. Nie chciałabym również przepuszczać ucznia z klasy do klasy, odpytując z bardzo prostych tematów tylko po to, by zaliczył na ocenę dopuszczającą.

Odpowiedź

W każdej klasie nauczyciele spotykają uczniów o zróżnicowanych możliwościach poznawczych. W każdej klasie są uczniowie, którzy doznają trudności w uczeniu się. W wielu przypadkach nauczycielom, rodzicom i samym uczniom udaje się trudności te pokonać, czy choćby złagodzić. Zdarzają się jednak tacy uczniowie, w przypadku których nauczyciele i rodzice czują się bezradni i wówczas zwykle odczuwają potrzebę zasięgnięcia opinii w poradni psychologiczno-pedagogicznej.
Pyta Pani o to, kto inicjuje badanie w poradni - rodzice czy szkoła. W każdej szkole istnieją określone procedury lub choćby zwyczaje dotyczące kierowania uczniów na badania do poradni psychologiczno-pedagogicznej. Oczywiście rodzice mogą sami zgłosić się z dzieckiem do poradni, ale szkoła może ich również w tym wspomóc, przygotowując opinię o uczniu, która pozwoli na ukierunkowanie prowadzonych badań diagnostycznych.
Interesuje Panią, czy badania prowadzone są w okresie szkolnych wakacji, jaka jest ich procedura i jak długo oczekiwać trzeba na wydanie opinii. W tych sprawach najlepiej zadzwonić do lokalnej poradni psychologiczno-pedagogicznej i zasięgnąć szczegółowych informacji.
Badania najczęściej rozpoczynają się od testu inteligencji, który stanowi punkt wyjścia do dalszej diagnozy oraz interpretacji wyników pozostałych badań. Inna jest sytuacja ucznia, który doznaje znacznych trudności w uczeniu się matematyki, mając jednocześnie przeciętny, czy wyższy niż przeciętny iloraz inteligencji, a inna ucznia, którego inteligencja znajduje się na pograniczu normy (jest poniżej przeciętnej).
Dopiero po przeprowadzeniu szczegółowych badań poradnia może zalecić, jak z takim uczniem pracować. Być może uczeń doznaje specyficznych trudności w uczeniu się matematyki, czyli ma dyskalkulię. Nie pisze jednak Pani o tym, czy uczeń ma trudności jedynie w uczeniu się matematyki, czyli są to trudności o charakterze wybiórczym, czy też ma trudności także w innych przedmiotach szkolnych (co wskazywałoby na trudności uogólnione). Nie wiadomo nic o motywacji ucznia do nauki, sposobie funkcjonowania społecznego i emocjonalnego, uwadze i pamięci, a także o poziomie sprawności funkcji percepcyjno-motorycznych. Nie wiadomo też jak głęboko sięgają braki w wiadomościach i umiejętnościach ucznia, czy ma opanowany zakres materiału klasy czwartej, czy piątej - jak dalece konieczna będzie rekonstrukcja systemu wiadomości i umiejętności matematycznych ucznia. Nie sposób na podstawie tego, co Pani pisze udzielać jakichkolwiek rad na temat sposobu pracy z uczniem, poza generalnymi stwierdzeniami, że na pewno potrzebuje dodatkowej pracy indywidualnej, systematycznej, życzliwości i wsparcia.

Powrót na górę strony