Pentagram oznacza Wenus

Jaki związek mają Walentynki, najjaśniejsza gwiazda na niebie, biblijne jabłko i foremny pięciokąt gwiaździsty - godło Pitagorejczyków? Od czasów starożytnych pentagram jest symbolem bogini miłości - Wenus. Do dziś 1/3 państw ma go na swoich flagach. Skąd wzięło się w starożytności takie skojarzenie? Jakie inne mistyczne znaczenia przypisywano pentagramowi?

Najstarsze znane przedstawienie pentagramu pochodzi z Ur - centrum cywilizacji Mezopotamii. Datowane jest na okres ok. 3500 lat p.n.e. Pięcioramienna gwiazda w kole była prawdopodobnie używana jako pieczęć królewska i amulet ochronny. W tych celach wykorzystywano pentagram także w czasach późniejszych. Dla ochrony przed złymi duchami używał go biblijny król Salomon, pieczętował się nim także cesarz Konstantyn Wielki III-IV w.

Ślady tych wierzeń można odnaleźć we współczesnej radiestezji. Tu cytat: pentagram uruchomiony siłą woli, odpycha agresorów, broni integralności ciała, odsuwa złe myśli i stwarza barierę energetyczną przed radiestezyjną emanacją zieleni ujemnej, co znacząco wpływa na wzmocnienie odporności. Ciekawe, co to jest "ujemna zieleń"?

Planeta Wenus, nazwana na cześć rzymskiej bogini miłości, jest drugą w kolejności, licząc od Słońca, planetą w Układzie Słonecznym, a jednocześnie trzecim pod względem jasności ciałem niebieskim (po Słońcu i  Księżycu) widocznym na niebie. Gdy tylko się pojawi, nie sposób jej pomylić z innymi gwiazdami, gdyż jest wyraźnie najjaśniejsza. Jest widoczna tylko wieczorem i rano, gdyż nie odchyla się dalej niż 48° od Słońca, widać ją więc po zachodzie, zanim zajdzie za horyzont, lub przed wschodem Słońca, zanim nie zniknie w jego blasku. Z tego powodu doczekała się także innych nazwy: Jutrzenka, Gwiazda Poranna lub Gwiazda Wieczorna. Starożytni Grecy nazywali ją odpowiednio: Phosphorus (niosący światło)  i Hesperos (zapowiadający zmrok). Początkowo uważali, że są to dwa różne ciała niebieskie i dopiero w 500 r. p.n.e. Pitagoras odkrył, że to ten sam obiekt. W filozofii do dziś używa się powiedzenia Hesperus jest Phosphorusem (zapowiedź światłości jest zapowiedzią mroku) na określenie wiedzy odkrywanej, a nie posiadanej a priori.

Wenus jako Hesperus na wieczornym niebie.	Marmurowy ołtarz Seleny z czasów rzymskich (II w, obecnie Luwr - skrzydło Denon, dział Greek, Etruscan and Roman Antiquities). Bogini księżyca przedstawiona jest w towarzystwie rozdwojonej postaci Phosphorus i Hesperus.

Wenus jest też nazywana "wędrującą gwiazdą", ze względu na pozorny ruch, jaki wykonuje na sklepieniu niebieskim w ciągu ośmiu lat. Tor ten jest właśnie w kształcie pentagramu. Przedstawia go rysunek obok. Kliknięcie powoduje powiększenie go w osobnym oknie, kolejne kliknięcie - jeszcze większe powiększenie (diagram pochodzi z zasobów Curt Renz Capital Resources).

Był symbolem prawdy i doskonałości, a to za sprawą "boskiej proporcji" - linie tworzące boki pięcioramiennej gwiazdy dzielą się w złotym stosunku (tzn. że całość tak się ma do większej części, jak większa część do mniejszej).

Gwiazda pięcioramienna od czasów wczesnogreckich związana z planetą Wenus, stała się w wielu kulturach znakiem miłości, kobiecości i symbolizujących je bogiń (rzymska Wenus, grecka Afrodyta, celtycka Morgana, egipska Izyda, słowiańska Kore) - wiadomo: kobiety są z Wenus. Symbolem kobiecości jest też jabłko. Kiedy przekroi się je wzdłuż równika, gniazdo nasienne ma kształt pentagramu, a w każdym z jego ramion umieszczone jest nasienie. Cyganie nazywają tę część jabłka gwiazdą wiedzy.

W religii wczesnochrześcijańskiej pentagram uznawany był za symbol prawdy i religijnego mistycyzmu. Kojarzono go z gwiazdą Betlejemską (tzw. gwiazdą Trzech Króli) oraz z pięcioma ranami Chrystusa (2 na przegubach dłoni, 2 na kostkach i 1 na boku). Podczas wypraw krzyżowych rycerze nosili ten symbol na tarczach jako symbol pięciu cnót rycerskich: wielkoduszności, odwagi, czystości, rycerskości i pobożności.

W czasach Inkwizycji pentagram był zakazany jako symboliczne wyobrażenie głowy diabła Bafometa przedstawianego pod postacią kozła i czczonego rzekomo przez templariuszy (w Rennes le Chateu we Francji znajduje się najsłynniejsza budowla związana z tym zakonem - zbudowana na planie ogromnego pentagramu uformowanego przez okoliczne wzgórza - patrz zdjęcie poniżej - kliknięcie powiększy rysunek). To negatywne skojarzenie było też prawdopodobnie związane z łacińskim tłumaczeniem greckiej nazwy phosphorus jako lucifer (lucis - światło, ferre - nosić).

Rennes-le-Chateau stało się sławne po publikacji książki Dana Browna „Kod Leonarda da Vinci”	Szkic z książki Davida Wooda i Iana Campbella "Geneset: Target Earth" przedstawia charakterystyczne punkty najbliższej okolicy z zaznaczonym zerowym południkiem paryskim

Z pentagramem związany jest również tzw. człowiek witruwiański, najbardziej znany rysunek Leonarda da Vinci (zwany też Anatomią człowieka). Powstał ok. roku 1490 jako ilustracja do traktatu Witruwiusza O architekturze ksiąg dziesięcioro, poświęconego proporcjom ludzkiego ciała. Przedstawia figurę nagiego mężczyzny w dwóch nałożonych pozycjach, wpisaną w okrąg i kwadrat. Wynika z niego, że wysokość dorosłego człowieka równa się w przybliżeniu szerokości jego rozstawionych ramion. Rysunkowi towarzyszy tekst Leonarda sporządzony pismem lustrzanym.

Figura narysowana na planie pentagramu sprawiła, że stał się on w okresie Odrodzenia symbolem człowieka. Cztery dolne ramiona to ręce i nogi, a górne ramię to głowa. Mogą one również symbolizować pięciopalczastą dłoń, pięć ludzkich zmysłów (wzrok, słuch, smak, powonienie, dotyk) i pięć otaczających nas światów (fizyczny, ezoteryczny, astralny, mentalny i duchowy).

Od XVIII w. symbol ten stał się znakiem masonerii. Umieszczona w środku litera G oznaczała Boga (God) lub geometrię. W kolorze czerwonym został później spopularyzowany przez Lwa Trockiego-Bronsteina - członka loży masońskiej Wielki Wschód, jako symbol bolszewizmu.

W XIX w. okultysta i były ksiądz Alphonse Louis Constans (znany jako Eliphas Levi) wprowadził podział na pentagramy 'dobre' lub 'białe' - ustawione jednym wierzchołkiem pionowo do góry -  i 'złe' lub 'czarne' - ustawione jednym wierzchołkiem pionowo w dół. W 'dobrym' pentagramie cztery ramiona symbolizują cztery żywioły, a piąte - górujący nad nimi umysł, w pentagramie odwróconym, to materia góruje nad intelektem. 

'Zły' pentagram jako symbol czcicieli diabła wykorzystał po raz pierwszy Anton Szandor LaVey - autor "Biblii Szatana". Od tej pory symbol ten kojarzony jest często z satanizmem i czarną magią. Widnieje na karcie "diabeł" w talii tarota.