Zad. 1. Ile słów liczyłby spis polskich nazw liczb naturalnych od 1 do 1000?
Zad. 2. Jakie głoski oznaczono jako x1, x2 itd. w poniższych "proporcjach głoskowych"?
p : t = b : x1 = x2 : sz = m : x3
d : g : b = t : x4 : x5
b : m = x6 : n
(Proporcja oznacza, że znak ":" można czytać jak "ma się do", tzn. np. pierwsza linijka oznacza, że głoska p ma się do głoski t tak jak głoska b do x1 i tak jak x2 do głoski sz, i tak jak głoska m do x3).
Zad. 3. Oto kilka słów w języku suahili: kuamka, kupanda, kupukuta, kutazama, panda, pukuta, pukutisha, tazamisha, tunisha. A oto ich tłumaczenia podane w przypadkowej kolejności: osypać się, przebudzenie, przyciągać uwagę, spojrzenie, strząsać, upadek, wspinaczka, wzbudzać gniew, wznosić się. Jak można ustalić właściwe ich przyporządkowanie?
Najwyższym wynikiem w kwietniu były 2 pkt, które zdobyła Krystyna Lisiowska. Po 1,5 pkt uzyskali Dorota Mularczyk i Tomasz Skalski.
W rankingu prowadzą zatem:
- z 17 pkt (na 21 możliwych) - Krystyna Lisiowska, redaktor z Warszawy i Tomasz Skalski z III LO we Wrocławiu,
- z 15 pkt - Dorota Mularczyk z III LO w Kaliszu,
- z 13,5 pkt - Wojciech Tomiczek, student z Lipowej,
- z 12,5 pkt - Daria Bumażnik z Gimnazjum nr 1 w Jeleniej Górze.
Gratulujemy wszystkim!
Zad. 1. 2611
Zad. 2. W pierwszej linijce mamy "stosunki" wargowa:przedniojęzykowa, w pierwszym stosunku występują dwie głoski o tym samym sposobie artykulacji oraz dźwięczności - obie zwarto-wybuchowe bezdźwięczne, więc x1=d (przedniojęzykowa, zwarto-wybuchowa dźwięczna), x2=f (wargowa, szczelinowa bezdźwięczna), x3=n (przedniojęzykowa, nosowa dźwięczna). W drugim wierszu mamy "stosunek" trzech głosek zwarto-wybuchowych dźwięcznych różniących się miejscem artykulacji, więc x4=k (bezdźwięczny odpowiednik g) i x5=p (bezdźwięczny odpowiednik b). W ostatnim wierszu chodzi o odpowiedniość ustna:nosowa, po lewej stronie "równości" mamy bowiem głoski dźwięczne różniące się tylko nosowością, x6 to zatem d - głoska ustna, która jak n jest przedniojęzykowa (b i m są obie wargowe) i dźwięczna.
Zad. 3. Widać pięć rdzeni wyrazów w suahili: amk, pand, pukut, tazam, tun. Dodawane są do nich cząstki: -a, ku-a i -isha. Okazuje się, że pasuje do tego podział znaczeń na związane z patrzeniem, s-/u-padaniem, wznoszeniem się, budzeniem i denerwowaniem. Są one realizowane jako czasowniki oznaczające, że akcja dzieje się na samym podmiocie, takie, które oznaczają, że podmiot powoduje daną akcję (tzw. kauzatywne) oraz rzeczowniki. Zliczając poszczególne formy i cząstki wyrazowe w suahili, ustalimy odpowiedniości: pukuta - osypać się, pukutisha - strząsać, kupukuta - upadek, panda - wznosić się, kupanda - wspinaczka, tazamisha - przyciągać uwagę, kutazama - spojrzenie, kuamka - przebudzenie, tunisha - wzbudzać gniew.
Tradycja bożo-narodzeniowych jarmarków we Wrocławiu sięga XVI wieku. Jedną z ich atrakcji bywała dawniej "legnicka bomba". Co to było? 
