Zad. 1. Głoskę [m] poddano kolejno następującym transformacjom: m -> b -> p -> f. Jakie byłyby efekty tych transformacji, gdyby poddać im głoskę [n]?
Zad. 2. Jakie są możliwe sposoby rozumienia wypowiedzenia "Nieprawda że z prawdziwości faktu 1 i faktu 2 wynika fakt 3 lub fakt 4." po uzupełnieniu go poprawną interpunkcją?
Zad. 3. Pojęcia matematyczne przydzielono do jednej z dwóch kolumn, sąsiadująco umieszczając odpowiedniki względem kryterium zastosowanego podziału:
koło - okrąg,
powierzchnia - x,
pole - y,
...
Jakie pojęcia zapisano jako x i y? W której kolumnie powinien znaleźć się kwadrat, a w której elipsa i jakie byłyby ich odpowiedniki?
Zadania lutowe okazały się bardzo trudne i komplet 3 pkt zdobył tylko Dawid Kubicki. Po 2,5 pkt przyznaliśmy Kamilowi Krakowieckiemu i Adamowi Krasuskiemu.
W rankingu Ligi Lingwistycznej prowadzą więc:
-
z 14,5 pkt na 15 możliwych - Dawid Kubicki, student informatyki na UJ,
-
z 13 pkt - Krystyna Lisiowska, redaktor z Warszawy i Adam Krasuski z II LO w Poznaniu,
-
z 12,5 pkt - Marcin Klimek z II LO w Opolu i Tomasz Skalski z III LO we Wrocławiu,
-
z 12 pkt - Kamil Krakowiecki z II LO w Wodzisławiu Śl.
-
z 11,5 pkt - Michał Demski, nauczyciel ze Smolca,
-
z 10,5 pkt - Daria Bumażnik z Gim. nr 1 w Jeleniej Górze i Wojciech Tomiczek, inżynier z Lipowej.
Wszystkim serdecznie gratulujemy!
Zad. 1. n -> d -> t -> s (kolejno zachodzi odnosowienie, ubezdźwięcznienie i zmiana sposobu artykulacji ze zwarto-wybuchowej na szczelinową).
Zad. 2. Możliwe są dwie poprawne w polszczyźnie interpunkcje, ale obie pozostawiają niejednoznaczności, więc wyjaśniamy je z użyciem nawiasów:
Nieprawda, że z (prawdziwości faktu 1) i faktu 2 wynika fakt 3, lub fakt 4.
Nieprawda, że z prawdziwości (faktu 1 i faktu 2) wynika fakt 3, lub fakt 4.
Nieprawda, że z (prawdziwości faktu 1) i faktu 2 wynika (fakt 3 lub fakt 4).
Nieprawda, że z prawdziwości (faktu 1 i faktu 2) wynika (fakt 3 lub fakt 4).
Nieprawda, że (z (prawdziwości faktu 1) i faktu 2 wynika fakt 3) lub fakt 4.
Nieprawda, że (z prawdziwości (faktu 1 i faktu 2) wynika fakt 3) lub fakt 4.
Zad. 3. x to krzywa lub brzeg, y - długość (pojęcia w w lewej kolumnie dotyczą wymiaru 2, a w lewej - 1, zwracamy uwagę, że odpowiednikiem pola nie jest obwód, bo jedno i drugie jest cechą figur dwuwymiarowych - nie ma sensu mówienie o obwodzie odcinka czy okręgu). Kwadrat to formalnie figura dwuwymiarowa, więc należy do lewej kolumny, a jego odpowiednikiem byłby "brzeg (potocznie: obwód) kwadratu". Elipsa to z kolei krzywa (czyli kolumna 2), chociaż potocznie określa się tak jej dwuwymiarowy odpowiednik, który należałoby poprawnie określić np. jako figura ograniczona elipsą albo część płaszczyzny przez elipsę wycięta.
Czy wiesz, kto z wrocławskich matematyków został uwiecz-niony na tym znakomitym portrecie w piżamie? Kto jest autorem tego obrazu? Gdzie można go obejrzeć?
Jako młody chłopak Knaster ożenił się z poznaną w Paryżu Marią Morską - muzą Skaman-drytów (zm. w 1945 roku). W czasach wrocła-wskich jego drugą żoną była Regina Lewandowska. Pierwszej żonie Knastera poświęcona jest książka Hanny Faryny-Paszkiewicz "Opium życia".
Steinhaus twierdził, że nazwisko Knaster brzmi w dopeł-niaczu Knastra, a sam Knaster upierał się przy formie Knastera. 
Wydaje mi się
Wydaje mi się, że następujące interpretacje są identyczne:
Nieprawda, że z (prawdziwości faktu 1) i (faktu 2) wynika fakt 3, lub fakt 4.
Nieprawda, że z prawdziwości (faktu 1 i faktu 2) wynika fakt 3, lub fakt 4.
Twierdzę tak, ponieważ "(prawdziwość faktu 1) i fakt 2" oznacza dokładnie to samo, co "prawdziwość (faktu 1 i faktu 2)", czyli że fakty 1 i 2 muszą być oba prawdziwe.
Interpretacja
Rzeczywiście zdania te są (logicznie) równoważne, jednak pytaliśmy o możliwe sposoby ich rozumienia. W jednym mowa jest o koniunkcji wyrażenia w nawiasie i faktu 2, a w drugim o prawdziwości pewnej koniunkcji.