Zad. 1. Dziś szeroko używane są terminy Lwowska Szkoła Matematyczna lub Warszawska Szkoła matematyczna, chociaż intencją matematyków w dwudziestoleciu międzywojennym było stworzenie Polskiej Szkoły Matematycznej. Kto był pomysłodawcą tej idei i jakie były jej założenia?
Zad. 2. Podaj po trzech przedstawicieli polskich matematyków okresu międzywojennego związanych z ośrodkami:
a) krakowskim
b) wileńskim
c) lwowskim
d) warszawskim
e) poznańskim
Zad. 3. Wymień dominującą gałąź matematyki, jaka była rozwijana w okresie międzywojennym w każdym z ośrodków wymienionych w poprzednim zadaniu.
W tym miesiącu 3 punkty zdobyli: Daria Bumażnik - studentka chemii i toksykologii sądowej na UWr, Krystyna Lisiowska - redaktor z Warszawy, Bolesław Mokrski - emerytowany nauczyciel z Przyszowic.
Zad. 1. Pomysłodawcą idei Polskiej Szkoły Matematycznej był młody matematyk, profesor Uniwersytetu Warszawskiego - Zygmunt Janiszewski - który w 1917 napisał artykuł „O potrzebach matematyki w Polsce” (w odpowiedzi na ankietę rozesłaną przez Kasę im. Mianowskiego do uczonych z różnych dziedzin z prośbą o przekazanie informacji dotyczących potrzeb polskiej nauki, tekst ukazał się w czasopismie "Nauka Polska" w 1919). Artykuł ten stał się dla środowiska polskich matematyków swoistym programem zmian w organizacji badań naukowych, aby polska matematyka mogła zaistnieć na arenie światowej. Jego główne punkty zakładały:
- skupienie się na wybranych zagadnieniach matematycznych z zakresu młodych dziedzin: podstaw matematyki, teorii mnogości i logiki;
- skupienie wokół tych dziedzin wszystkich młodych, twórczych matematyków, konsolidacja zespołów badaczy o tych samych zainteresowaniach pracujących w jednym miejscu;
- stworzenie na uniwersytetach dodatkowych katedr profesorskich powyższych specjalności, by uczelnie mogły stać się kuźnią młodych talentów;
- nawiązanie współpracy naukowej między polskimi uniwersytetami;
- stworzenie specjalistycznych czasopism skupionych na wybranych obszarach badań i wydawanych w językach międzynarodowych (francuski, niemiecki, angielski, włoski), które byłyby forum wymiany myśli z matematykami z całego świata.
Zad. 2. Reprezentanci ośrodków:
- krakowskiego: Stanisław Zaremba, Kazimierz Żorawski, Tadeusz Ważewski, Stanisław Gołąb, Franciszek Leja, Witold Wilkosz,
- wileńskiego: Antoni Zygmund, Józef Marcinkiewicz, Juliusz Rudnicki, Leon Jeśmanowicz
- lwowskiego: Stefan Banach, Hugo Steinhaus, Stanisław Ruziewicz, Włodzimierz Stożek, Antoni Łomnicki, Stanisław Mazur
- warszawskiego: Zygmunt Janiszewski, Stefan Mazurkiewicz, Karol Borsuk, Kazimierz Kuratowski, Wacław Sierpiński
- poznańskiego: Zdzisław Krygowski, Władysław Orlicz, Mieczysław Biernacki, Marian Rejewski, Henryk Zygalski, Jerzy Różycki
Zad. 3. Dominujące działy matematyki w ośrodkach:
- krakowskim: równania różniczkowe, funkcje analityczne, geometria różniczkowa;
- wileńskim: analiza farmoniczna i teoria szeregów trygonometrycznych;
- lwowskim: analiza funkcjonalna, probabilistyka, zastosowania matematyki;
- warszawskim: teoria mnogości, logika, topologia, teoria funkcji rzeczywistych;
- poznańskim: funkcje analityczne, kryptologia.
